Беларускі мовазнавец, доктар філалагічных навук (1981), прафесар, член-карэспандэнт АН Беларусі (1994).
Біяграфія
Скончыў БДУ (1959). Настаўнік (з 1959), у Інстытуце мовазнаўства АН (з 1962), загадчык аддзелу. У КПСС з 1961.
Член Навуковага савету «Мова і грамадства» аддзялення мовы і літаратуры АН Расіі, навуковы сакратар Рэспубліканскай тэрміналагічнай камісіі пры АН Беларусі, член камітэту па Дзяржаўных прэміях Рэспублікі Беларусь за навукова-тэхнічныя дасягненні, член савету экспертаў Беларускага вышэйшага сертыфікацыйнага камітэту, член двух саветаў па абароне навуковых прац у галіне мовазнаўства. Член рэдакцыйнага савету бюлетэню АН «Беларуская лінгвістыка».
Дачка Галіна Булыка — беларуская пісьменніца, перакладчык.
Навуковая дзейнасць
Галоўная тэма даследаванняў: гісторыя беларускай літаратурнай мовы. Таксама: аналіз мовы помнікаў старажытнай беларускай літаратуры (мастацкай, дзелавой, канфесіянальнай), даследаванні старабеларускай графікі, арфаграфіі, фанетыкі, марфалогіі, лексікалогіі, моўных кантактаў беларускай мовы з іншымі мовамі.
Прэміі
- Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (1998, у сааўтарстве) — за працу «Беларуская мова. Энцыклапедыя».
Асноўныя працы
Асабістыя
- «Развіццё арфаграфічнай сістэмы старабеларускай мовы» (1970).
- «Даўнія запазычанні беларускай мовы» (1972).
- «Лексічныя запазычанні ў беларускай мове 14—18 стст.» (Мінск, 1980).
- «Слоўнік іншамоўных слоў» (1993).
- «Слоўнік іншамоўных слоў» (1999, у 2 тамах).
- «Беларуска-рускі слоўнік для школ», «Руска-беларускі слоўнік для школ», «Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка» (2005).
- «Вялікі беларуска-рускі слоўнік», «Вялікі руска-беларускі слоўнік» (2019).
У суаўтарстве
- «Гістарычная лексікалогія беларускай мовы» (1970).
- «Гістарычная марфалогія беларускай мовы» (1979).
Калі вы заўважылі памылку ў тэксце, калі ласка, вылучыце яе і націсніце Ctrl+Enter
